Frank Zappa:

Ship arriving too late to save a drowning witch  |

Hij: ‘Lust jij nog een glaasje chianti? Dan is de fles leeg en kunnen we er zo’n leuke druipkaars in zetten.’

Zij: ‘Ja lekker. Dan maak ik nog gauw even een schaaltje met rauwe bloemkoolroosjes.’

Hij: (sluit de oranje-bruingestreepte gordijnen) ‘Heb je er ook saus bij?’

Zij: ‘De whisky-cocktailsaus is op. Ik heb nog wel ravigotte. Goed?'

Hij: (doet de oranje-bruingestreepte schemerlamp aan) ‘Hè nee, toch niet bij bloemkoolroosjes? Wacht maar, ik maak zelf wel wat.' (loopt naar de open keuken, pakt een oranje-bruingestreept schaaltje uit het keukenkastje en spuit er wat klodders mayonaise en ketchup in)

Zij: ‘Niet te veel mayonaise. Da’s veel te vet.’

Hij: (met oranje-bruingestreepte glimlach) ‘Maar wel lekker. En als er te veel ketchup in zit, blijft het niet aan de bloemkool hangen.’

Zij: (met enige logica) ‘Dan doe je toch gewoon van allebei wat minder.’

Hij: (ploft op een oranje zitzak) ‘Hè lekker. Muziekje erbij?’

Zij: (voelt al nattigheid) ‘Eh, doe… mag eh… Donna Summer?’

Hij: (zucht een hyperventilerende zucht) ‘Ach, laat ook maar. Luister, ik ken een raadsel.’

Zij: (slaat vertwijfeld de ogen op naar de oranje en bruine schrootjes op het plafond) (en zucht) (nu al moe) ‘O ja, een raadsel?’

Hij: ‘Het is groen en het hangt achter een vliegtuig?’

Zij: ‘Ken ik al.’

Hij: ‘O ja, wat is het dan?’

Zij: ‘Een spruitje.’

Hij: (probeert zijn teleurstelling manmoedig te verbergen) ‘En het is bruin en het hangt achter een vliegtuig?’

Zij: (haalt haar schouders op. Uit medelijden. Uitsluitend uit medelijden)

Hij: ‘Hetzelfde spruitje drie weken later. Haha.’

Zij: ‘Haha.’

Hij: ‘Het is zwart, het hijgt en het zit in een boom?’

Zij: ‘Oké, kom maar op.’

Hij: (komt haast niet meer bij) ‘Een nest jonge fietspompen!’

Zij: ‘Goh, verrassend. Nou ik. Het hangt aan de muur en het tikt?’

Hij: (is even stil van zoveel onnozelheid) ‘Evelien, dit meen je niet! Da’s er een van je grootmoeder!’

Zij: ‘Nou, mijn grootmoeder was anders niet zo…’

Hij: (besluit dat die flauwekul lang genoeg geduurd heeft) ‘Een klok.’

Zij: ‘Nee, jij bent uit de tijd van mijn grootmoeder. Mijn raadsel gaat anders.’

Hij: ‘???’

Zij: ‘Een kruisbeeld met een druiper!’

Hij: (oprecht geschokt) ‘Evelien!’

Zij: (pakt een stuk papier uit het oranje-bruine wandmeubel en tekent iets) ‘Wat is dit?’

Hij: (nog steeds een tikje ontdaan) ‘Weet ik veel.’

Zij: ‘Een Mexicaan die een ei bakt!’

Hij: (graait een elpee uit de platenkast) ‘Dan weet ik er ook nog een: wat is dit?’

Zij: (lacht opgelucht) ‘Ja, goeie plaat. Zet maar op. Dan pak ik nog wat bloemkool.’

Hij: ‘En dan maak ik nog een fles chianti open. Gezellig.’

(Rei van IJle Stemmen: 'No, not nowow!')