|
|
Frank Zappa: Ship arriving too late to save a drowning witch |
Hij: ‘Lust jij nog een glaasje chianti? Dan is de fles leeg en kunnen we er zo’n leuke druipkaars in zetten.’ Zij: ‘Ja lekker. Dan maak ik nog gauw even een schaaltje met rauwe bloemkoolroosjes.’ Hij: (sluit de oranje-bruingestreepte gordijnen) ‘Heb je er ook saus bij?’ Zij: ‘De whisky-cocktailsaus is op. Ik heb nog wel ravigotte. Goed?' Hij: (doet de oranje-bruingestreepte schemerlamp aan) ‘Hè nee, toch niet bij bloemkoolroosjes? Wacht maar, ik maak zelf wel wat.' (loopt naar de open keuken, pakt een oranje-bruingestreept schaaltje uit het keukenkastje en spuit er wat klodders mayonaise en ketchup in) Zij: ‘Niet te veel mayonaise. Da’s veel te vet.’ Hij: (met oranje-bruingestreepte glimlach) ‘Maar wel lekker. En als er te veel ketchup in zit, blijft het niet aan de bloemkool hangen.’ Zij: (met enige logica) ‘Dan doe je toch gewoon van allebei wat minder.’ Hij: (ploft op een oranje zitzak) ‘Hè lekker. Muziekje erbij?’ Zij: (voelt al nattigheid) ‘Eh, doe… mag eh… Donna Summer?’ Hij: (zucht een hyperventilerende zucht) ‘Ach, laat ook maar. Luister, ik ken een raadsel.’ Zij: (slaat vertwijfeld de ogen op naar de oranje en bruine schrootjes op het plafond) (en zucht) (nu al moe) ‘O ja, een raadsel?’ Hij: ‘Het is groen en het hangt achter een vliegtuig?’ Zij: ‘Ken ik al.’ Hij: ‘O ja, wat is het dan?’ Zij: ‘Een spruitje.’ Hij: (probeert zijn teleurstelling manmoedig te verbergen) ‘En het is bruin en het hangt achter een vliegtuig?’ Zij: (haalt haar schouders op. Uit medelijden. Uitsluitend uit medelijden) Hij: ‘Hetzelfde spruitje drie weken later. Haha.’ Zij: ‘Haha.’ Hij: ‘Het is zwart, het hijgt en het zit in een boom?’ Zij: ‘Oké, kom maar op.’ Hij: (komt haast niet meer bij) ‘Een nest jonge fietspompen!’ Zij: ‘Goh, verrassend. Nou ik. Het hangt aan de muur en het tikt?’ Hij: (is even stil van zoveel onnozelheid) ‘Evelien, dit meen je niet! Da’s er een van je grootmoeder!’ Zij: ‘Nou, mijn grootmoeder was anders niet zo…’ Hij: (besluit dat die flauwekul lang genoeg geduurd heeft) ‘Een klok.’ Zij: ‘Nee, jij bent uit de tijd van mijn grootmoeder. Mijn raadsel gaat anders.’ Hij: ‘???’ Zij: ‘Een kruisbeeld met een druiper!’ Hij: (oprecht geschokt) ‘Evelien!’ Zij: (pakt een stuk papier uit het oranje-bruine wandmeubel en tekent iets) ‘Wat is dit?’
Hij: (nog steeds een tikje ontdaan) ‘Weet ik veel.’ Zij: ‘Een Mexicaan die een ei bakt!’ Hij: (graait een elpee uit de platenkast) ‘Dan weet ik er ook nog een: wat is dit?’ Zij: (lacht opgelucht) ‘Ja, goeie plaat. Zet maar op. Dan pak ik nog wat bloemkool.’ Hij: ‘En dan maak ik nog een fles chianti open. Gezellig.’ (Rei van IJle Stemmen: 'No, not nowow!')
|